*تعمیر و نگهداری، سیستم های یو پی اس

5) بازرسی سیستم اصلی.

بازرسی سیستم های کوچک و متوسط حداقل باید سالانه صورت گیرد و این بازرسی در سیستم های بزرگ و بسیار بزرگ باید شش ماهه انجام می گیرد. با انجام این نوع از بازرسی و تعمیر و نگهداری بر اساس یک برنامه منظم، درصورت بروز مشکلات، قبل از تاثیر گذاشتن هر مشکلی بر روی سیستم آنها شناسایی شده و رفع و اصلاح می گردند. شرکت سازنده باید راهنمایی های لازم را در مورد این نوع از بازرسی ها در اختیار خریدار قرار دهد.

(6) بازرسی سیستم های جزئی.

بازرسی سیستم های جزئی باید پس از 5 ماه از یک بازرسی مهم سالانه یا پس از 3 ماه از بازرسی های کلی شش ماهه انجام گیرند، مگر اینکه یک نیاز مکرر توسط سازنده توصیه شود در اینصورت باید بازرسی های مکرر مطابق راهنمای تولید کننده ارائه شود. در بازرسی سیستم های جزئی باید حداقل چهار مورد اول ذکر شده تحت بازرسی عمده صورت گیرند.

c. تعمیر و نگهداری اصلاحی.

همه UPS ها معمولا دارای مرحله ای از توانایی تشخیص می باشند که این سیکل میتواند شامل نظارت باتری نیز باشد. این توانایی تشخیص، همراه با یک پیگردی منظم نوعی تعمیر و نگهداری جهت جلوگیری از خرابی سیستم ها می باشد. یک برنامه منظم تعمیر و نگهداری باعث می شود ایجاد مشکلات جدی در طول زمان به حداقل برسد.

d. تشخیص مشکلات قریب الوقوع.

پرسنل عامل و همچنین پرسنل تعمیر و نگهداری باید از شرایطی که منجر به بروز مشکل در آینده خواهند شد آگاهی کافی داشته باشند و آنها را شناسایی کنند. پرسنل تعمیر و نگهداری باید تمیز و خشک بودن تجهیزات،اتصالات مربوطه، محل سیستم ها و تهویه محل مورد نظر و... را بررسی کنند.

E. روش های عیب یابی.

روش های عیب یابی باید مطابق دفترچه راهنمای شرکت سازنده بررسی گردند. در صورتی که آلارم ایجاد شده شناسایی نشود و نتوان با روش های عیب یابی آنرا تشخیص داد باید با محل مورد نظر یا نماینده خدمات تماس حاصل گردد. هر سازنده ی یک سیستم مشخص، برای خود دفترچه راهنمای خاصی دارد که با ایجاد یک آلارم ، اقدامات لازم برای حذف آن خطا ی ایجاد شده، تنظیم گردیده است. روش های عیب یابی برای مشکلاتی از قبیل اضافه ولتاژ، کاهش ولتاژ، دشارژ باتری، خرابی فیوز اینورتور، خرابی فرکانس، افزایش دما، قطع برق شهری، خرابی فیوز یکسوساز و ساعت و.... تعیین شده است.